Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 8 imienia Janusza Korczaka w Zabrzu

Statystyki

  • Odwiedziło nas: 1011638
  • Do końca roku: 278 dni
  • Do wakacji: 85 dni
Jesteś tutaj:
  1. Start
  2. O szkole
  3. historia

historia

 

        Historia naszego regionu, miasta nie należy ani do najprostszych ani najłatwiejszych. A  historia naszej szkoły jest odzwierciedleniem wielu z tych trudnych wydarzeń.

O początkach i okresie międzywojennym dzisiejszej Szkoły Podstawowej numer 8 z  Oddziałami Integracyjnymi im. Janusza Korczaka w Zabrzu niewiele możemy się dowiedzieć, bo nie zachowały się żadne dokumenty ani w zbiorach zabrzańskiego muzeum ani w archiwum. Możemy się jednak domyślać, że  jej losy były nierozerwalnie związane z  historią Śląska.

 

         

 

Początek

 

      W 1860 roku w ówczesnym Starym Zabrzu, między dzisiejszymi ulicami: Mikulczycką i  Jagiellońską, powstała „Hochberg Kolonie”. Nazwę tę przyjęła od nazwiska Leopolda von Hochberga, który od wielu lat był właścicielem znajdującego się na tym obszarze folwarku.

To właśnie tam, 15 X 1885 roku zakończono budowę budynku szkolnego, w którym już 15 XI tego samego roku próg przekroczyli pierwsi uczniowie.

Jednak  kilka lat później, w 1892 roku szkoła ze względu na wzrost liczby uczniów okazała się zbyt mała i  musiała wynajmować dodatkowe pomieszczenia. Wynajmowanie 5 sal było dosyć kosztowne. Dlatego też w 1897 r. na północ od ul. Londzina, przy ul. P.Niedziałkowskiego powstał nowy budynek z 8 salami lekcyjnymi.

      W Schematyzmach oraz Księdze Adresowej z 1899 r. znajdujemy zapis o istnieniu przy ulicy Höchbergstrasse dwóch odrębnych szkół. Jedną z nich, Szkołą nr 11przeznaczoną dla chłopców, kierował, Josef Franke. Placówka liczyła wówczas 954 uczniów podzielonych na 13 klas. Sąsiedni budynek zajmowała Szkoła nr 12 przeznaczona dla dziewcząt. Istniało w niej 13 klas dla 935 uczennic, a  kierownikiem był Hugo Langanki. Obie szkoły były, jak wszystkie szkoły wówczas na naszym terenie, niemieckojęzyczne.

Co ciekawe, kierownicy obu placówek, nie ograniczali się tylko do pełnienia swych funkcji w oświacie, ale dzięki ich pracy w 1911 roku Zabrze otrzymało pierwszą mapę powiatu zabrskiego.

     Późniejsze dokumenty informują o zmianie nazwy szkoły, która w 1918 r. zgodnie z decyzją władz szkolnych, przejęła nazwę od ulicy, przy której się znajdowała i odtąd mówi się już o  Höchbergschule.

Czasy dwóch wojen światowych instytucje przeżywają, jako dwie szkoły, nie zmienia tego nawet zakończenie II wojny światowej. Nadal dzieci, które mają tych samych rodziców, mieszkają w tym samym rejonie, chodzą do dwóch szkół. Jedyne, co ulega zmianie, to numery placówek. Odtąd mamy szkoły numer 8 i 9, a ich losy są nam już dobrze znane dzięki zachowanym kronikom, na kartach których spisywano bardzo dokładnie ich powojenne losy.

  

  

Szkoła numer 8 

 

           Henryk Suchoński, który zostaje pierwszym kierownikiem SP nr 8, po raz pierwszy ogląda budynek 7 kwietnia 1945 r. To, co zobaczył, nie napawało optymizmem o czym świadczyć może taki wpis poczyniony w kronice: „budynek zastałem w stanie dobrym, jedynie brakowało 169 szyb; natomiast wnętrze budynku przedstawiało się jak po napadzie Tatarów. Instalacja elektryczna pozrywana, urządzenia wodociągowe zniszczone, drzwi do sal lekcyjnych i do innych sal porozbijane, szafy zniszczone, pomoce naukowe, książki, zeszyty itp. na podłodze zdeptane...” pomimo takiego stanu już tydzień później szkoła rozpoczyna swą działalność. 14 IV 1945r. to bowiem dzień, w którym w Zabrzu otworzono polskie szkoły.

Aż do 8 maja, kierownik szkoły – Henryk Suchoński jest jedynym nauczycielem. Kolejnymi są: Stanisław Ilnicki (przybywa 8 maja 1945r.), a 7 VI 1945r. do grona tego dołączyła Marianna Barzyk. Szkoła w tym wyjątkowo krótkim roku szkolnym liczy 463 uczniów podzielonych na 10 klas.

          Do placówki tej uczęszczają wyłącznie chłopcy, którzy w większości nie znają języka polskiego. Nie stanowi to jednak poważnej przeszkody we właściwym funkcjonowaniu szkoły, a grono pedagogiczne oprócz kierownika szkoły liczy aż 9 nauczycieli. Są to: Marianna Barzyk, Bronisłwa Studnicka, Janina Siemieńska, Agnieszka Orkisz, Maria Dylik, Kazimierz Kobel, Jan Beck, Edward Ostachowicz oraz Mikołaj Tomczuk. Ten ostatni został opiekunem sklepiku szkolnego, który zaczął działać 25 IX 1945r.

          Kilka tygodni później - 6 X 1945r.- jedną z sal lekcyjnych zamieniono na świetlicę szkolną. Uruchomiono również bibliotekę szkolną.

          Budynek wymaga jednak poważnego remontu. 7 listopada 1945r. rozpoczęto akcje szklenia okien i  wstawiono ponad 100 nowych szyb. Tego samego dnia  szkoła została po raz  pierwszy ogrzana. Zawdzięcza to w znacznej mierze p.Dylikowi, inżynierowi z Huty „Zabrze”, który podjął się naprawy jednego z kotłów. Ogrzewanie całego budynku jednym piecem wymagało jednak ciągłego palenia przez dzień i noc.   

          We wrześniu 1947r. kierownikiem szkoły został p. Franciszek Biernawski, który  sprawował  będzie tę funkcję przez kolejnych 26 lat.

          W 1954 roku po raz pierwszy progi szkoły przekroczyły dziewczęta i tym samym placówka stała się koedukacyjna!

       

  

Szkoła numer 9

  

 

           Z zapisów poczynionych przez pierwszego kierownika szkoły Jana Kowalczyka, nauczyciela z 18-letnim stażem, który II wojnę przeżył w obozie koncentracyjnym w „Gross Rosen”, a  w  zabrzańskiej szkole pojawił się już 4 kwietnia 1945r., dowiadujemy się, że w  czasie wojny w  budynku szkoły nr 9 było skoszarowane wojsko niemieckie, a   z   chwilą jego wycofania się z Zabrza, miejsce to zajęli żołnierze radzieccy. Czego nie udało się zabrać i  zniszczyć wojsku, zostało rozgrabione przez okolicznych mieszkańców. Zniszczono większość sprzętu, w tym maszyn do szycia i pomocy naukowych. Stan techniczny budynku również nie pozwalał na jego natychmiastowe użytkowanie.

Brakowało szyb w oknach, drzwi, nie mówiąc już o zwykłych szkolnych sprzętach, takich jak ławki czy tablice. Po kilku dniach nieprzerwanej pracy zdołano uporządkować cały budynek do tego stopnia, że 15  IV można było rozpocząć naukę.

         Ten pierwszy trzymiesięczny rok szkolny w placówce, która jest przeznaczona dla dziewcząt, kończy się 15 lipca 1945r. Grono Pedagogiczne liczy już wtedy 5 osób i tworzą je: Jan Kowalczyk, Magdalena Grodoń, Marta Kondziela, Józefa Skrzynecka i Józef Krzywdziński. Przybywa również uczennic, w  kwietniu było ich 477, a w lipcu 487.

Pierwsze dni, tygodnie, a nawet miesiące tego nietypowego i bardzo krótkiego roku szkolnego są niezwykle ciężkie,  gdyż trwające jeszcze działania wojenne i bojkotowanie szkoły przez mieszkańców Zabrza, spowodowały raptowny spadek frekwencji aż do 20% obecności.

         Kolejny rok szkolny rozpoczął się 4 IX 1945 roku z 677 zapisanymi uczennicami. Sytuacja nie tylko szkoły, lecz i całego społeczeństwa była bardzo ciężka i dlatego też po zainstalowaniu w szkole kotłów od 9  II 1946r. zorganizowano dożywianie dla wszystkich uczennic.  

Zaczyna działać szkolna biblioteka, a górnicy postanawiają objąć patronat nad szkołą. 

         Następne lata obfitują w liczne zmiany w gronie nauczycielskim, co związane jest z zakończeniem działań wojennych i częstym powrotem nauczycieli do swoich stron rodzinnych.

       Od 1 IX 1950r. kierownik Jan Kowalczyk zostaje kierownikiem SP nr 4, a jego stanowisko w SP nr 9 zajmuje Roberta Chłędowska, dotychczasowa nauczycielka w SP nr 7.

       Lata pięćdziesiąte obfitują w dalsze zmiany w składzie grona nauczycielskiego. 10  II  1961r. stanowisko kierownika szkoły obejmuje Adela Błaszczyńska.

 

 Przełomowe chwile

 

       16 sierpnia 1977 rozpoczął się wyjątkowy rok szkolny. Szkoły numer 8 i 9 połączyły się i  odtąd wspólnie, jako Szkoła Podstawowa nr 8 zaczęły tworzyć swoją historię. Placówka liczyła wówczas 752 uczniów i 28 nauczycieli.

      W czerwcu 1991r. funkcję dyrektora objęła pani Teresa Maziarz.

      Kolejnym przełomowym momentem w dziejach szkoły okazał się marzec 1996 roku. Wtedy to w  jednym z  budynków doszło do awarii systemu ogrzewania. Sprawna akcja ewakuacyjna zapobiegła nieszczęściu. Jednak dalsze funkcjonowanie szkoły stanęło pod znakiem zapytania. Walkę o utrzymanie szkoły podjęli wówczas zarówno nauczyciele, uczniowie jak i  ich rodzice.

      Po zakończeniu roku szkolnego 1995/96 dalszych losów szkoły nikt nie mógł być pewien, zwłaszcza, gdy czytało się to, co donosiły gazety. Dlatego rozpoczęcie kolejnego roku miało wyjątkowy charakter. Funkcję dyrektora zaczęła pełnić Dorota Małek.

Przez okres wakacji na konto szkoły wpływały pieniądze od osób fizycznych, zakładów pracy i  instytucji, które chciały pomóc w sfinansowaniu remontu szkoły. Co ciekawe, większość z nich znajdowała się poza terenem Śląska!

W ten sposób udało się w znacznym stopniu zmodernizować ogrzewanie i wyremontować część pomieszczeń w szkole. Zajęcia od 1996 roku odbywają się tylko w jednym budynku, drugi budynek (dawnej SP nr 9) przejęło miasto i obecnie działa tam szkoła języków obcych. 

 

Integracja

 

           Od 1 września 1999 roku szkoła nasza rozpoczęła przygotowania do pracy jako placówka integracyjna, a  decyzją Rady Miejskiej z 13 marca 2000 roku jej oficjalna nazwa brzmi: „Szkoła Podstawowa nr8 z  Oddziałami Integracyjnymi w Zabrzu”.

 Pociągnęło to za sobą konieczność wprowadzenia wielu zmian, między innymi zatrudnienia dodatkowych nauczycieli, stworzenia odpowiednich warunków do nauki dla dzieci z różnego rodzaju trudnościami w  uczeniu się.

          Na terenie placówki utworzono Szkolne Centrum Terapii Pedagogicznej, gdzie radą i  pomocą służą pracujące tu specjalistki: logopeda, psycholog, pedagog oraz pedagodzy wspomagający.

          Część dzieci uczy się klasach integracyjnych, które są mniej liczne. Na lekcjach mogą liczyć na stałą pomoc i  opiekę drugiego nauczyciela. Te, które mieszkają poza rejonem szkoły są codziennie dowożone na zajęcia specjalnym transportem. Uczestniczą w dodatkowych zajęciach, mających na celu uwzględnienie w procesie wychowawczo-dydaktycznym wszystkich mocnych i słabych stron każdego ucznia i uczennicy, aby pomóc im osiągać sukcesy razem z ich pełnosprawnymi rówieśnikami. Szeroki wachlarz zajęć specjalistycznych umożliwia objęcie każdego dziecka terapią zarówno indywidualną , jak i grupową. Ponadto szkolni specjaliści, udzielając wsparcia swoim uczniom i uczennicom, stale współpracują z metodykiem nauczania specjalnego.

           Stworzenie klas integracyjnych stoi również u podstaw organizowanych sympozjów  z  udziałem nauczycieli placówek integracyjnych z  całego Zabrza i zaproszonych specjalnie gości, specjalistów w  określonej dziedzinie.

 

Nadanie imienia

 

 

          W 2005 roku spośród wielu propozycji patrona wybraliśmy postać Janusza Korczaka.  

31 maja 2006 roku miały miejsce oficjalne uroczystości związane z nadaniem imienia, a rok później  w  szkole miała miejsce uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej, poświęconej J. Korczakowi. 

Uroczystości te dały początek nowemu zwyczajowi - co roku, koniec maja i początek czerwca to w szkole Dni Korczakowskie, czas na pogłębienie wiedzy o naszym Patronie, ale przede wszystkim na wspólną zabawę i rodzinny festyn.

          Słowa Korczaka przyświecają nam w codziennej pracy, a zdanie: „Powiedz dziecku, że jest dobre, że umie, że potrafi”, stało się naszym mottem.

 

 

Na podstawie dostępnych materiałów opracowała B.Cygankiewicz